historia warszawskiego wieżowca prudential

Budowę tego wieżowca w Warszawie przy Placu Powstańców Warszawy 9 (od roku 1954. znanego również jako Hotel Warszawa) rozpoczęła w roku 1931. angielska firma ubezpieczeniowa „Prudential”. Łączna wysokość budynku to sześćdziesiąt dziewięć metrów, łącznie szesnaście kondygnacji. W tamtych czasach w stolicy istniało już kilka wysokich budynków w stolicy. W okresie poprzedzającym wybuch II wojny światowej był to najwyższy budynek w Warszawie, dzisiaj już tak nie jest, jednak do dzisiaj pozostaje to jeden z najbardziej charakterystycznych budynków w centrum stolicy. Pomimo że był to budynek niezwykle nowoczesny jak na ówczesne czasy, od początku wzbudzał kontrowersje. Mieszkańcy sąsiadujących budynków oburzali się na to, że zbyt wysoki wieżowiec zasłania im widok oraz światło słoneczne, a nawet żądali wyburzenia wysokościowca. Mimo to sytuację dało się załagodzić i ostatecznie budynek przetrwał aż do drugiej wojny światowej. Nawet zamocowano na dachu budynku eksperymentalny maszt telewizyjny (w 1938). W roku 1944., w czasie Powstania Warszawskiego wieżowiec Prudential był intensywnie ostrzeliwany (trafiło w niego około tysiąca pocisków, z przybliżoną częstotliwością około ośmiu minut. Mimo to stabilna metalowa konstrukcja sprawiła, że budynek pomimo, iż znacznie przechylony od pionu przetrwał wojnę i mógł zostać odbudowany. Wówczas budowla została odnowiona i po wojnie mieścił się tam Hotel Warszawa, który zawierał pięćdziesiąt trzy pokoje jednoosobowe, siedemdziesiąt trzy pokoje dwuosobowe oraz trzy apartamenty. Od 1. lipca 2003. roku Hotel Warszawa przestał funkcjonować z powodu zbyt niskiego jak na warunki warszawskie standardu. Jednak od roku 2010. postanowiono odnowić budynek i przywrócić jego dawny, przedwojenny charakter w stylu art deco.